Rokitno - Sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej 131. pomnikiem historii
nowość
Sanktuarium Matki Bożej Rokitniańskiej zostało uznane za pomnik historii na mocy rozporządzenia Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 20 listopada 2024 roku, które weszło w życie 27 listopada.
Sanktuarium w Rokitnie należy do najważniejszych ośrodków kultu maryjnego w zachodniej Polsce, który trwa w miejscowości nieprzerwanie od drugiej połowy XVII wieku i jest związany z obrazem Matki Bożej Rokitniańskiej, zajmującym szczególne miejsce w historii i kulturze religijnej Rzeczypospolitej Polskiej.
Wieś Rokitno (Rokytno, Rokitten) po raz pierwszy była wzmiankowana w 1378 roku, gdy stała się własnością opactwa cysterskiego. W tym czasie w miejscowości miał już istnieć kościół, który na krótko był użytkowany przez protestantów w okresie reformacji. Umieszczono w nim obraz Matki Boskiej – dzieło pochodzące z początku XVI wieku ze szkoły niderlandzkiej lub flamandzkiej, który w 1670 roku uznano za cudowny.
Wieś Rokitno (Rokytno, Rokitten) po raz pierwszy była wzmiankowana w 1378 roku, gdy stała się własnością opactwa cysterskiego. W tym czasie w miejscowości miał już istnieć kościół, który na krótko był użytkowany przez protestantów w okresie reformacji. Umieszczono w nim obraz Matki Boskiej – dzieło pochodzące z początku XVI wieku ze szkoły niderlandzkiej lub flamandzkiej, który w 1670 roku uznano za cudowny.
Barokowy kościół z XVIII wieku, zbudowany w Rokitnie dla potrzeb kultu obrazu, stanowi czytelny przykład późnobarokowej architektury sakralnej w nurcie śląsko-morawskim, o dobrze zachowanym, jednorodnym wystroju i wyposażeniu wnętrz. Sklepienia ozdobione są barokowymi polichromiami. Przedstawienia figuralne ujęte są w iluzjonistycznie oddane detale architektoniczne, ozdobione barokowym i rokokowym ornamentem.
Wyposażenie kościoła reprezentuje styl barokowy i rokokowy. Jest to bogaty zespół, który składa się z ołtarza głównego z czczonym obrazem Matki Bożej Rokitniańskiej, stalli, czterech ołtarzy bocznych, ambony, chrzcielnicy. Do zabytkowych elementów wyposażenia należy prospekt organowy z drugiej połowy XIX wieku oraz cenne wota z XVII-XVIII wieku i paramenty liturgiczne, ufundowane przez cystersów bledzewskich.
Wyposażenie kościoła reprezentuje styl barokowy i rokokowy. Jest to bogaty zespół, który składa się z ołtarza głównego z czczonym obrazem Matki Bożej Rokitniańskiej, stalli, czterech ołtarzy bocznych, ambony, chrzcielnicy. Do zabytkowych elementów wyposażenia należy prospekt organowy z drugiej połowy XIX wieku oraz cenne wota z XVII-XVIII wieku i paramenty liturgiczne, ufundowane przez cystersów bledzewskich.
Obraz znajdujący się w świątyni, przedstawiający Matkę Bożą, znany jako „Matka Boża Rokitniańska” stanowi fragment większego obrazu, najprawdopodobniej nastawy ołtarzowej, obejmujący samą twarz Maryi. W tej formie otoczony został kultem w XVII wieku. Do Rokitna obraz trafił w 1669 roku jako dar opata Kazimierza Jana Opalińskiego, który przeniósł go z klasztoru cystersów w Bledzewie do kościoła wiejskiego w Rokitnie.
Po II wojnie światowej Matka Boża Rokitniańska tytułowana jako „Pani Cierpliwie Słuchająca”, została uznana przez prymasa Augusta Hlonda za „Królową Polski Ziem Odzyskanych”. Podkreślano w ten sposób wyjątkową rolę sanktuarium w Rokitnie w procesie integracji powojennej społeczności zachodnich ziem Polski.
Po II wojnie światowej Matka Boża Rokitniańska tytułowana jako „Pani Cierpliwie Słuchająca”, została uznana przez prymasa Augusta Hlonda za „Królową Polski Ziem Odzyskanych”. Podkreślano w ten sposób wyjątkową rolę sanktuarium w Rokitnie w procesie integracji powojennej społeczności zachodnich ziem Polski.
Więcej informacji na stronie